ROZDZIAŁ II. Zasady bezpieczeństwa

§11.

1. Na strzelnicach obowiązują zasady bezpieczeństwa zgodne z ustawą o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999r., a w szczególności z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 marca 2000r. w sprawie wzorcowego regulaminu strzelnic oraz ustawą prawo łowieckie z dnia 13 października 1995r. i rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2005r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz.
2. W szczególności na strzelnicach należy przestrzegać następujących zasad bezpieczeństwa:
1) broń na strzelnicy nosi się rozładowaną, bez pokrowców i bez pasów z otwartymi komorami nabojowymi, podczas strzelania nie można zakładać pasów na broń,
2) ładowanie broni, składanie się, celowanie i strzelanie dozwolone jest wyłącznie na stanowisku strzeleckim z lufą zwróconą w kierunku makiet lub lotu rzutków, z chwilą rozpoczęcia strzelania we właściwej kolejności,
3) broń śrutową wolno ładować najwyżej dwoma, a kulową jednym nabojem,
4) przyspiesznik wolno napinać wyłącznie przy strzelaniu do celów nieruchomych. Napięcie przyspiesznika może nastąpić tylko po dokładnym rozpoznaniu celu i złożeniu się z lufami zwróconymi w jego kierunku, jeżeli strzał nie nastąpił, broń należy zabezpieczyć przed możliwością oddania strzału, a następnie zwolnić przyspiesznik, przy uwzględnieniu jednak reguł opisanych w §27 pkt 3,
5) nie wolno obracać się z bronią na stanowisku strzeleckim i opuszczać go zanim nie nastąpi otwarcie komór nabojowych oraz całkowite rozładowanie broni,
6) po zakończeniu strzelania na danej osi zawodnik okazuje sędziemu rozładowaną broń i z otwartymi komorami nabojowymi opuszcza stanowisko strzeleckie,
7) strzelający musi przerwać strzelanie jeżeli na przedpolu strzelnicy ukażą się ludzie, zwierzęta lub powstanie inne zagrożenie, albo podana zostanie komenda do przerwania strzelania,
8) na strzelnicy zabrania się spożywania alkoholu lub używania środków odurzających oraz przebywania na jej terenie osób będących pod ich wpływem.
3. Zawodnik jest odpowiedzialny za stan techniczny broni, zapewniając bezpieczeństwo jej obsługi i użytkowania oraz odpowiednią celność niezależnie od tego, czy strzela z broni własnej, czy z broni użyczonej.
4. Przed każdorazowym załadowaniem broni zawodnik jest zobowiązany skontrolować drożność luf (lufy).

ROZDZIAŁ III. Ogólne prawidła strzelania

§12.

Strzelanie przeprowadza się w seriach, których układ i wielkość oraz zasady wartościowania strzałów w punktach określa organizator zawodów, zależnie od ich zakresu i rangi, w regulaminie zawodów.

§13.

Do strzelań myśliwskich wolno używać każdego rodzaju broni śrutowej i kulowej, uznanej przez rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2005r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz za broń myśliwską przy uwzględnieniu rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000r. w sprawie rodzajów szczególnie niebezpiecznych broni i amunicji oraz rodzajów broni odpowiadającej celom, w których może być wydane pozwolenie na broń. Broń może być wyposażona w celownicze przyrządy optyczne.

§14.

W czasie zawodów wolno zmienić broń. W przypadku awarii broni podczas trwania konkurencji, zawodnik może ją wymienić w ciągu 5 minut.

§15.

Przy strzelaniu śrutem wolno używać nabojów z naważką śrutu nie przekraczającą 36 gramów i śrutem nie grubszym niż 2,5 mm przy strzelaniu do rzutków i nie grubszym niż 3,5 mm przy strzelaniu do makiety zająca.

§16.

Przy strzelaniu kulami wolno używać nabojów myśliwskich o kalibrach i energii dozwolonych przepisami łowieckimi, w tym podczas strzelania do makiety lisa można używać kul o energii przekraczającej 500 J na 100 metrach od wylotu lufy.

§17.

Strzelanie przeprowadza się w grupach sześcioosobowych. W uzasadnionych przypadkach grupa może być mniej liczna. Kolejność strzelania poszczególnych grup, a w grupach - strzelców, odbywa się według losowania lub ustaleń organizatorów.

§18.

Strzelać wolno tylko po złożeniu się do strzału w postawie stojącej, ze stopami w granicach stanowiska strzeleckiego. Złożenie się do strzału oznacza przyłożenie kolby do ramienia lub tzw. dołka strzeleckiego i skierowanie lufy w stronę celu. Strzelanie odbywa się z wolnej ręki, z tym zastrzeżeniem, że do makiety rogacza i lisa można używać podpórki w postaci słupka stałego lub pastorału. Podpórka może służyć wyłącznie do podparcia dłoni podtrzymującej broń.

§19.

Przed złożeniem się do strzału na stanowisku strzeleckim obowiązuje postawa gotowości, przy której strzelec powinien trzymać broń oburącz, skierowaną wylotami luf w kierunku strzelania i w taki sposób, aby stopka osady broni znajdowała się na wysokości biodra.

§20.

Na osi myśliwskiej oraz przy strzelaniu do makiet zająca i dzika uruchomienie celów odbywa się po przyjęciu przez strzelca postawy gotowości. Strzelec powinien wyraźnie skłonem broni lub sylwetki zaznaczyć swoją gotowość do strzału.

§21.

Składanie się na stanowiskach strzeleckich przed ukazaniem się celu jest niedozwolone.

§22.

Oddanie strzału przed ukazaniem się celu traktuje się i zalicza jako chybienie, w przypadku konkurencji śrutowych zawodnik nie ma prawa oddać drugiego strzału.

§23.

Przy strzelaniu śrutem wolno oddać do każdego celu (przy rzutkach również do dubletu) nie więcej niż dwa strzały. Przy strzale do dubletów ocenia się wynik strzału bez względu na kolejność trafienia. Przy strzelaniu kulami wolno oddać nie więcej niż pięć strzałów do jednej makiety, przy czym do ruchomej makiety dzika oddaje się 10 strzałów - po jednym strzale w czasie każdego przebiegu.

§24.

Strzał uznaje się za celny (skuteczny), jeśli w jego wyniku rzutek zostanie rozbity (rzutek uznaje się za rozbity, jeżeli sędziowie stwierdzą wyraźny odłamek), makieta zająca uwidoczni trafienie albo pocisk pozostawi przestrzelinę w granicach pierścieni na makiecie. Za pierścień trafiony uznaje się pierścień, do którego jest co najmniej styczna przestrzelina o średnicy pocisku, odpowiedniej do kalibru broni użytej do strzelania.

§25.

W przypadku stwierdzenia w makiecie rogacza, lisa lub dzika więcej niż pięciu przestrzelin, należy każdorazowo doprowadzić do pięciu przestrzelin, odejmując najlepsze trafienia.

§26.

Nie oddanie strzału do ukazującego się celu z powodu: nie załadowania broni, nie odbezpieczenia broni, nie napięcia mechanizmów zamkowych lub innych niesprawności technicznych, traktuje się i zalicza jako chybienie.

§27.

1. Wszelkie niewypały, wynikłe z wady amunicji zarówno kulowej jak i śrutowej, należy powtarzać. W przypadku dubletu powtarza się cały dublet.
2. Za niewypał uznaje się nabój, którego ładunek śrutowy lub pocisk nie opuścił lufy mimo prawidłowego i wyraźnego zbicia spłonki.
3. W przypadku niewypału, zawodnik nie może otwierać komór nabojowych broni, a jedynie ją zabezpiecza i trzymając lufami w kierunku celu zgłasza sędziemu niewypał. Otwarcie broni przez zawodnika powoduje nieuwzględnienie niewypału i zaliczenie chybienia.

§28.

Na zawodniku spoczywa odpowiedzialność za punktualne stawienie się na stanowisku strzeleckim. Zawodnik, który nie stawi się w wyznaczonym czasie może dołączyć do grupy i od tego momentu strzelać i zdobywać punkty. Opuszczone stanowiska nie są punktowane. W uzasadnionych przypadkach, o dopuszczeniu do strzelania opuszczonej konkurencji decyduje sędzia główny w wyznaczonym przez niego czasie.